همرنگ بغض

جلدمدادهاي رنگي ام را

دست هايي غريبه سياه كرده اند

وقتي چيزي مي نويسم

دستهايم سياه مي شوند

به من مي گويند دزد گردو هاي روي درخت

از قضا كوچه ي مافقط چنار دارد و

حالا هم كه زمستان است و

درختان از انگشتهاي سياهم لخت ترند

اگرعاشق بودم چيزديگري مي نوشتم

شايد آغوشي گره خورده و

عرق كرده و درهم

حالا كه نيستم

مي نويسم

ميروي

لعنتي

بي تو چقدر سخت است...

++دستهای تو تصمیمم بود باید میگرفتم و دور میشدم

++درصداکردن نام تو ...یک(کجایی)پنهان است! یک(کاش می بودی)! یک(کاش باشی) !من نام تورا به قرینه ی این همه دلتنگی وپرسش صدامیزنم.